- حسرت خور (اُ کَ / کِ دَ / دِ)
حسرت خوار. حسرت خورنده. ملهوف. (منتهی الارب)
معنی حسرت خور - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ سَ / سِ بَ)
لغت نامه دهخدا
به معنی روزی خور. (آنندراج) :
چو قسمت خوران را کنی رام خویش
بران قسمت افتاده دان نام خویش.
نظامی (از آنندراج)
چو قسمت خوران را کنی رام خویش
بران قسمت افتاده دان نام خویش.
نظامی (از آنندراج)
(حَ رَ)
لغت نامه دهخدا
حسرتخانه. حسرتکده. آرمان خانه. حسرت آباد. جای حسرت و اندوه، کنایت از دنیای فانی:
صد بهار آرزو گل ریز گشت و عاقبت
برنیامد بوی امیدی ز حسرت زار ما.
طالب آملی (از آنندراج)
صد بهار آرزو گل ریز گشت و عاقبت
برنیامد بوی امیدی ز حسرت زار ما.
طالب آملی (از آنندراج)
(نَ / نُو تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
در تداول عوام، سرخور. کودک شوم و ناخجسته که شآمت او سبب مرگ کسان او شود. کودک شوم که زادن او موجب مردن پدر یا مادر یا هردو شود. (یادداشت مؤلف)
(نَ / نِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
حسرت دیدن. حسرت کشیدن:
دست خدای اگر نگرفتی
حسرت خوری بسی و بری کیفر.
ناصرخسرو.
هرکه دنیا را به نادانی و برنائی بخورد
خورد حسرت گر به رویش باد پیری بروزید.
ناصرخسرو.
چو حسرت خورد از پرواز آن باز
همان باز آمدی بردست او باز.
نظامی.
آن دید در این و حسرتی خورد
وین دید در آن و نوحه ای کرد.
نظامی.
هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام
جز بر دو روی یار موافق که درهم است.
سعدی.
چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن
چشم حاسد که نخواهد که ببیند محسود.
سعدی.
دست با سرو روان چون نرود در گردن
چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن.
سعدی.
به دنیا توانی که عقبی خری
بخر جان من ورنه حسرت خوری.
سعدی (بوستان).
ز من پرس فرسودۀ روزگار
که بر سفره حسرت خورد روزه دار.
سعدی (بوستان).
گفتم نی که بر مال ایشان حسرت میخوری. (گلستان)
دست خدای اگر نگرفتی
حسرت خوری بسی و بری کیفر.
ناصرخسرو.
هرکه دنیا را به نادانی و برنائی بخورد
خورد حسرت گر به رویش باد پیری بروزید.
ناصرخسرو.
چو حسرت خورد از پرواز آن باز
همان باز آمدی بردست او باز.
نظامی.
آن دید در این و حسرتی خورد
وین دید در آن و نوحه ای کرد.
نظامی.
هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام
جز بر دو روی یار موافق که درهم است.
سعدی.
چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن
چشم حاسد که نخواهد که ببیند محسود.
سعدی.
دست با سرو روان چون نرود در گردن
چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن.
سعدی.
به دنیا توانی که عقبی خری
بخر جان من ورنه حسرت خوری.
سعدی (بوستان).
ز من پرس فرسودۀ روزگار
که بر سفره حسرت خورد روزه دار.
سعدی (بوستان).
گفتم نی که بر مال ایشان حسرت میخوری. (گلستان)
روزی خور روزی خور: چو قسمت خوران را کنی رام خویش بر آن قسمت افتاده دان نام خویش. (نظامی)
اعجاب آمیز، اعجاب انگیز، حیرت آفرین، حیرت انگیز، حیرت زا، حیرتناک، شگفت آور، شگفت انگیز، شگفتی زا
